trzymać coś w tajemnicy

См. также в других словарях:

• trzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, trzymaćam, trzymaća, trzymaćają, trzymaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mając, ściskać coś w dłoni, ustach, dziobie itp., nie puszczać tego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzymać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ukrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ukrywaćam, ukrywaća, ukrywaćają, ukrywaćany {{/stl 8}}– ukryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, ukryję, ukryje, ukryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chować, umieszczać coś lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• taić — ndk VIa, taję, taisz, taj, taićił, tajony «trzymać coś w tajemnicy, nie wyjawiać, nie ujawniać czegoś; ukrywać, zatajać coś» Taić prawdę przed otoczeniem. Taić niepokój. Nie taić swego zdania o czymś …   Słownik języka polskiego

• tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… …   Słownik języka polskiego

• skrywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, skrywaćam, skrywaća, skrywaćają, skrywaćany {{/stl 8}}– skryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, skryję, skryje, skryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umieszczać coś lub kogoś w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zachowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, zachowywaćowuję, zachowywaćowuje, zachowywaćany {{/stl 8}}– zachować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, zachowywaćam, zachowywaća, zachowywaćają, zachowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• korzec — 1. Chować, kryć coś pod korzec, pod korcem; trzymać coś pod korcem «ukrywać coś, starać się coś zataić, utrzymać w tajemnicy»: Unia wcale się nie boi tego, że sprawy etyczne, religijne będą przedmiotem debaty publicznej, czyli dopuszcza w swoich… …   Słownik frazeologiczny

• korzec — m II, D. korzecrca; lm M. korzecrce, D. korzecrców 1. «dawna polska miara objętości ciał sypkich zawierająca 32 garnce, tj. około 120 litrów; także: miara ciężaru równająca się w przybliżeniu 98 kilogramom» Korzec mąki, pszenicy, kartofli. ◊… …   Słownik języka polskiego

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• kłódka — 1. pot. Gęba (gębę), euf. buzia (buzię) na kłódkę! «milcz, przestań mówić, dochowaj tajemnicy»: Wynoś się, pókim dobry, i gębę na kłódkę, rozumiesz pan?! Ani słówkiem nikomu o pańskiej z....j poczcie i o tym, że mnie znasz! Ani słówkiem! A teraz… …   Słownik frazeologiczny